kwestionować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, kwestionowaćnuję, kwestionowaćnuje, kwestionowaćany {{/stl 8}}– zakwestionować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} podważać, negować czyjeś sądy, decyzje, ustalenia; podawać coś w wątpliwość, wątpić w coś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwestionować — ndk IV, kwestionowaćnuję, kwestionowaćnujesz, kwestionowaćnuj, kwestionowaćował, kwestionowaćowany «podawać w wątpliwość, wątpić o czymś, zaprzeczać» Kwestionował prawdomówność rozmówcy … Słownik języka polskiego
układ — odniesienia «coś, do czego porównuje się jakąś rzecz, sprawę itp., tło, na którym rozpatruje się jakąś sprawę»: „Słuchaj. Radio przerwało program i podało, że Wojtyła został papieżem!” Pobiegłem powiedzieć o tym ojcu. Potem zacząłem obdzwaniać… … Słownik frazeologiczny
znak — 1. Coś jest, stoi, stanęło, znajduje się pod znakiem zapytania «coś jest niepewne lub kwestionowane»: (...) wykształcenie dzisiejszych urzędników stoi pod wielkim znakiem zapytania (...). L. Tyrmand, Dziennik. 2. Coś upływa, przebiega itp. pod… … Słownik frazeologiczny
dezawuować — ndk IV, dezawuowaćwuuję, dezawuowaćwuujesz, dezawuowaćwuuj, dezawuowaćował, dezawuowaćowany «nie uznawać czyjegoś prawa do jakichś działań, do występowania w czyimś imieniu; cofać aprobatę, kwestionować upoważnienie» Dezawuować czyjeś publiczne… … Słownik języka polskiego
kontestować — ndk IV, kontestowaćtuję, kontestowaćtujesz, kontestowaćtuj, kontestowaćował, kontestowaćowany «zaprzeczać czemuś, kwestionować coś, podawać w wątpliwość, demonstrować, manifestować swój sprzeciw» Kontestująca młodzież. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
kwestionowanie — n I rzecz. od kwestionować … Słownik języka polskiego
prawdziwość — ż V, DCMs. prawdziwośćści, blm «zgodność z rzeczywistością; bycie prawdziwym; cecha tego, co jest prawdziwe, zgodne z prawdą» Prawdziwość oskarżenia, zdarzenia, opowieści. Dowieść prawdziwości czegoś. Kwestionować, podważyć prawdziwość czegoś … Słownik języka polskiego
sporny — 1. «będący, mogący być przedmiotem sporu, dający się kwestionować» Sporne kwestie, sprawy, zagadnienia. ∆ praw. Postępowanie sporne, sprawa sporna «postępowanie sądowe, sprawa sądowa, w których strony występują wobec siebie ze skonkretyzowanymi… … Słownik języka polskiego
wiarogodność — ż V, DCMs. wiarogodnośćści, blm «bycie wiarogodnym; właściwość tego, co jest wiarogodne» Wiarogodność faktu, zeznania. Wiarogodność źródła historycznego. Stwierdzać wiarogodność czyjegoś podpisu. Kwestionować wiarogodność czyjejś informacji … Słownik języka polskiego
dezawuować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dezawuowaćwuuję, dezawuowaćwuuje, dezawuowaćany {{/stl 8}}– zdezawuować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} cofać swoje poparcie dla kogoś, kwestionować dane wcześniej upoważnienie w jakiejś sprawie, nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
